Układ współrzędnych

Użytkownik ma do dyspozycji kilka układów współrzędnych, które może zastosować do warstw projektowych. Zwłaszcza w przypadku większych map jest istotne, aby wybrać odpowiedni układ współrzędnych. Wybór układu współrzędnych ma bowiem wpływ na pomiary odległości. Odległość na rysunku oraz odległość na mapie będą się pokrywać mniej lub więcej w zależności od dokonanego wyboru. Im większa zgodność z danym regionem, tym dokładniejsze są pomiary.

Układ WGS 84 to standardowy układ współrzędnych. Jest on odpowiedni w przypadku projektów, dla których lokalny układ współrzędnych nie jest znany lub nie jest konieczny.

W oknach dialogowych „Georeferencje dokumentu” i „Zaawansowane georeferencje warstwy” można znaleźć listę rozwijaną, zawierającą kilka typów układów współrzędnych. Układy współrzędnych powyżej linii separatora są odmianami podstawowych typów, które znajdują się poniżej tej linii. Przykładowo: podstawą siatki kwadratowej jest w programie Odwzorowanie walcowe wiernoodległościowe niestandardowe. Dostępne są również układy lokalne, zależne od lokalizacji użytkownika i dystrybutora programu Vectorworks.

Wprowadź w polu wyszukiwania w górnej części listy kilka liter lub pełną nazwę układu. Lista automatycznie wyświetli tylko pozycje odpowiadające wyszukiwanej frazie. Uwaga! W poleceniach wyszukiwania wielkość litera ma znaczenie. Kliknij X, aby wyczyścić pole wyszukiwania.

Układ współrzędnych	Opis
Odwzorowanie walcowe wiernoodległościowe (niestandardowe)	Jest to najprostszy i najbardziej odpowiedni układ współrzędnych dla map świata. Południki i równoleżniki są liniami prostymi, rozmieszczonymi w równej odległości od siebie. Środek układu współrzędnych będzie się pokrywał ze współrzędnymi 0°, 0°, natomiast stosowana skala będzie równa skali długości i szerokości geograficznej na równiku. Odmianą tego układu jest w programie opcja Długość/Szerokość Jednostki dokumentu. Centrum odwzorowanie znajduje się na równiku i południku zerowym, przy czym jedna jednostka dokumentu odpowiada 1° szerokości i 1° długości geograficznej. Kolejnym typem tego odwzorowania jest siatka kwadratowa równoodległościowa. Jak sama nazwa wskazuje jej pola mają kształt kwadratów. Skalowanie odbywa się w rzeczywistych jednostkach.
Odwzorowanie azymutalne wiernoodległościowe	Jest to dobre rozwiązanie w przypadku obszarów, położonych wokół pewnego punktu o zbliżonej długości i szerokości geograficznej. Linie proste, rysowane od punktu centralnego, odwzorowują odległość geograficzną bez zniekształceń.
Odwzorowanie Transverse Mercator	Jest zalecane w przypadku niewielkich obszarów (północ-południe) wokół wybranego południka. Obszary na mapie, położone dalej na wschód i zachód, są w znacznym stopniu zdeformowane. Południk główny znajduje się na wybranym południku; równoleżnik główny zaś w pobliżu naniesionego obszaru. Skala powinna wynieść jeden lub być zbliżona do jedności (np. 0,9996). Universal Transverse Mercator (w skrócie UTM) jest odmianą odwzorowania poprzecznego Merkatora, dzielącą obszar na południkowe pasy, z których każdy ma 6° długości geograficznej. Amerykański system SPCS (State Plane Coordinate System) zwykle wykorzystuje odwzorowanie UTM lub stożkowe Lamberta, w zależności od kształtu stanu i jego regionów. Rozróżnia się dwa systemy, oparte na dwóch różnych północnoamerykańskich systemach odniesienia: NAD27 (niestosowany) oraz NAD83 (obecny standard).
Cassini-Soldner	Jest kolejnym dobrym rozwiązaniem w przypadku niewielkich obszarów (północ-południe) wokół południka głównego. Obszary na mapie, położone dalej na wschód i zachód, są w znacznym stopniu zdeformowane.
Odwzorowanie gnomiczne	Jest zalecane dla map nawigacyjnych i małych obszarów wokół wybranego punktu. Zaletą tego odwzorowania jest to, że koło wielkie jest linią prostą na mapie (tj. najkrótszą geograficzną odległością).
Odwzorowanie stożkowe Lamberta	Jest zalecane do odwzorowywania rozległych obszarów (wschód-zachód) pomiędzy dwoma wybranymi równoleżnikami. Zniekształcenie rośnie w miarę oddalania się od wybranych równoleżników. Amerykański system SPCS (State Plane Coordinate System) zwykle wykorzystuje odwzorowanie UTM lub stożkowe Lamberta, w zależności od kształtu stanu i jego regionów. Rozróżnia się dwa systemy, oparte na dwóch różnych północnoamerykańskich systemach odniesienia: NAD27 (niestosowany) oraz NAD83 (obecny standard).
Odwzorowanie walcowe stereograficzne	Jest zalecane w przypadku odwzorowywania obszarów podbiegunowych. Punkt centralny jest zdefiniowany przez następujące parametry: 90° szerokości geograficznej dla bieguna północnego, natomiast -90° szerokości geograficznej dla bieguna południowego. Można korzystać z innych punktów. Skala powinna wynieść jeden lub być zbliżona do jedności (np. 0,9996).